هفته نامه آیینه یزد

گورخواب‌ها و فرصتی دیگر برای نجات و امداد

در تاریخ 2/4/95 مقاله‌ای تحت عنوان «دولت یازدهم و لزوم رسیدگی به فیش‌های حقوقی» در این ستون درج و نشر و از جمله یادآوری گردید «اقدام به‌جای دولت در برخورد با فیش‌های حقوقی آن‌چنانی و دستور صریح رئیس جمهور برای رسیدگی به این امر، سخنان معاون اول رئیس‌جمهور و سخنگوی دولت در این زمینه حکایت از آن دارد که هیات دولت یازدهم بنا را بر بازگرداندن دریافت‌های اضافی به بیت‌المال گذاشته و دستور توقف پرداختی‌های آن‌چنانی صادر شده است. وزراء، استانداران و مسئولان عالی رتبه اجرایی و اداری لازم است فرصت پیش آمده را مغتنم شمرده و دریافت‌کننده و مقصر از هر خط و جناحی باشد برابر با ضوابط و قوانین موجود درباره آنها اقدام لازم صورت گیرد و احیاناً اگر در دولت گذشته براثر انحلال و تعطیل سازمان مدیریت خللی براین امر وارد شده است با احیای مجدد آن سازمان و با استفاده از نظر کارشناسان نه تنها از پرداخت‌های اضافی جلوگیری گردد بلکه با از بین بردن تبعیض‌های موجود در تعیین و میزان حقوق کارمندان دولت در سطوح مختلف اعم از شاغل و بازنشسته نگذارند اعتماد بین مردم و دولت سست گردد. بدان امیدکه نهادهای نظارتی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز برای سروسامان دادن به این امر تلاش و برای ساماندهی نظام پرداخت حقوق و مزایا مردم را امیدوارتر از گذشته نمایند. مردم صبور و انقلابی ایران نمی‌توانند شاهد فقر و بدبختی‌های موجود، حاشینه‌نشینی‌ها، حضور فرزندانشان در کلاس‌های در حال تخریب یا تشکیل کلاس در فضای باز یا در کانکس باشند، برق و آب و گاز مدرسه‌ای را در اثر نداشتن بودجه قطع کنند، پول برای مداوای خود و فرزندانشان نداشته باشند اما به مدیری به عناوین مختلف مزایا و تسهیلات بدهند...»(1)
مخالفان دولت گاه مسأله برجام و مذاکرات هسته‌ای را زیر سؤال می‌برند، روزی طرح حقوق‌های نجومی را که سالها است رواج داشته مطرح می‌کنند و اخیراً ماجرای گورخواب‌ها را بهانه انتقادهای تند و مخالفت با دولت یازدهم قرار داده‌اند، درحالی که نه تنها مسئولان و مدیران و دستگاه‌های نظارتی و سازمان‌ها و نهادهای تبلیغاتی، اجتماعی و فرهنگی که در چند دهه اخیر به وظایف قانونی خویش به شایستگی عمل ننموده‌اند در ایجاد ناهنجاری‌ها و آسیب‌های اجتماعی، افزایش کارتن‌خواب‌ها، فرزندان بدسرپرست، زنان خیابانی، ایجاد فقر و بدبختی زندگی فلاکت‌بار بیغوله‌نشینان و پابرهنه‌ها، به فساد کشیده شدن عده‌ای از خانواده‌های بی‌سرپرست و غیره سهیم هستند بلکه ثروت‌اندوزان، دلالان زالوصفت، گران فروشان، تضییع‌کنندگان حقوق حقه کارگران و کشاورزان، تجمل‌گرایان، آنان که به اشرافی‌گری روی آورده اند، برگزارکنندگان مجالس آن‌چنانی با پول‌های بادآورده و افرادی که عملکردشان منجر به ایجاد تبعیضات و اختلافات طبقاتی می‌گردد. روزنامه‌نگاران، نویسندگان و خطیبانی که به هر دلیل به حاکمان و مدیران و مسئولان تذکرات لازم ندادند و یا به موقع نصیحت ننمودند هریک به اندازه عملکردشان و یا کوتاهی در انجام وظیفه شرعی و قانونی‌شان در ایجاد وضعیت موجود این جامعه سهیم و در واقع قاصر و یا مقصر هستند. مکرر دیده می‌شود در سایت و نشریه‌ای که حتی با پول ملت اداره و یا در برنامه‌ای که از طریق رادیو و یا صداوسیما پخش می‌شود فرد یا افرادی برای خوش‌آمد عده‌ای در مخالفت با برجام سخنرانی و قلم‌فرسایی می‌کنند، به اصطلاح راحت‌تر از آب خوردن تهمت می‌زنند، گاه از تریبون‌های رسمی حکم حقوقی و قضایی تا اعدام صادر و با کرامت و حیثیت و آبروی افراد بازی می‌کنند. با صغری کبری چیدن‌ها قداست پایگاه با عظمت مسجد و یا حسینیه را نادیده می‌گیرند و گاه با سخنرانی و خواندن چند حدیث به عنوان دلداری دادن به عاملان و اخلال‌گران در این‌گونه مجالس بر عمل زشت و ناپسند برهم‌زنندگان مجالس سخنرانی و مهر و تسبیح پرتاب‌کنندگان سرپوش می‌گذارند.
چندان جای ایراد و اشکال نیست که چرا بعضی در 8 سال دم فرو بسته بودند یا از عملکرد دولت نهم و دهم تمجید می‌کردند، مهم این است که هرکس سلیقه و فکر و مشی حزبی و گروهی خود را داشته باشد اما همه دست به دست هم دهیم و با کنار گذاشتن اختلافات تلاش کنیم تا حداقل‌های زندگی برای مردم ایران زمین فراهم گردد، بیکاری و اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی کاهش یابد، گورخواب‌ها و معتادان درمان شوند و زندگی حداقلی برای آنها فراهم گردد، بدون شک هیچ دولتی را مصون از خطا و اشتباه و یا غیرقابل انتقاد ندانیم اما با منطق و دلیل اظهارنظر و انتقاد کنیم، ضمناً نخواسته باشیم با مصاحبه و روش‌های دیگر اصل موضوع را کتمان و یا به گردن یک دولت و یا یک گروه بیاندازیم بلکه همگان بکوشیم تا نابسامانی‌ها و مشکلات و دردهای وارده بر اجتماع که آیندگان مسئولیت آن را به پای همه خواهند نوشت و کسی را در این زمینه مبری نخواهند دانست رفع گردد یا حداقل کاهش یابد. اکثریت مردم در انتخابات خرداد 92 و اسفند ماه 94 نشان دادند که موافق ادامه تحریم‌ها از سوی بیگانگان و استکبارگران نیستند، قطعنامه‌های صادره علیه مردم صبور و تلاشگر مملکت را کاغذ پاره نمی‌دانند و در نهایت نمی‌خواهند دولتی داشته باشند که خدای ناکرده روزی با دادن نفت در برابر غذا کشور را اداره کند و در واقع همان عقیده و نظر را داشتند که اسحاق جهانگیری آن را بازگو می‌کند و رقم زدند آن‌چه را که شاهد هستیم و مجدداً بدور از جنجال آفرینی و با آرامش و حضور اکثریتی در اردیبهشت 96 آخرین نظر و رأی خود را پای صندوق‌های رأی خواهند داد.
«معاون اول رئیس‌جمهور با انتقاد از کسانی که مدام می‌گویند این رشد اقتصادی در جیب مردم تاثیری نداشته است، می‌گوید در سالهای گذشته وضعیتی برای کشور ایجاد کردند که نتیجه‌اش فرو رفتن اقتصاد در دره بود، ما با برنامه‌ریزی و تدبیر تنها توانسته‌ایم کشور را از سقوط بیشتر نجات دهیم و چند پله بالاتر بیاییم اما هنوز در دره هستیم. به همین خاطر است وقتی می‌گوییم مردم درآمدشان هنوز به سال 1390 نرسیده عده‌ای خیلی خوشحال می‌شوند که پس آن موقع وضعیت مردم خیلی خوب بوده و شما تازه به آن نقطه می‌خواهید برسید، اما واقعیت این است که در دو سال آخر دولت قبل یعنی سالهای 1391 1392 به قدری خرابکاری وسیع بود که جبران آن به زمان زیادی نیاز دارد. جهانگیری تصریح کرد: به جای عذرخواهی از مردم به خاطر بلایی که بر سر کشور آوردند مشغول تخریب کسانی هستند که شانه زیر بار زده‌اند تا کشور به نقطه‌ای با ثبات برسد. نمی‌خواهند نگرانی مردم کم شود آنها تمام هدفشان این است که امید و اعتماد مردم را از میان ببرند. امید و اعتماد مردم بزرگترین سرمایه نظام است و اگر مردم ناامید شوند هر اتفاق حساسی ممکن است رخ دهد، مردم وقتی به دولتمردان اعتماد دارند می‌دانند که نباید نسبت به قیمت ارز، کالا و تورم به وجود آمده نگران باشند زیرا مدیران کشور خواهند توانست این مسائل را مدیریت کنند و آنها همین نقطه را نشانه رفته‌اند.
معاون اول رئیس‌جمهور افزود: می‌خواهند کاری کنند که بزرگترین سرمایه نظام یعنی امید و اعتماد مردم به مسئولان و کشور برای برنامه‌ریزی از دست برود و متاسفانه این کار را رسانه‌هایی انجام می‌دهند که از پول بیت‌المال استفاده می‌کنند. اگر به تیترهای آنها در طول هفته نگاه کنید می‌بینید حتی مجموعه‌های بیرون از کشور اگر می‌خواستند مردم را نسبت به آینده بدبین و مایوس کنند نمی‌توانستند این چنین برنامه‌ریزی و طراحی داشته باشند. این کارها و اقدامات را در گذشته نیز انجام داده‌اند و برخلاف منافع کشور، نظام و ملت به مصلحت‌های شخصی و گروهی خود پرداخته‌اند البته مردم آگاه و دقیق هستند و این مسائل را خوب می‌فهمند...»(2)
راقم این سطور هیچ‌گاه قصد مقایسه حکومت و دولتی را با دوران فرمانروایی مولی‌الموحدین حضرت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) ندارد اما برای اینکه حاکمان و دولتمردان باید فرمان آن حضرت را سرمشق و الگوی خود قرار دهند حسن ختام مقاله به فرازی از فرمایش مولای متقیان(ع) اختصاص می‌یابد:... «به من خبر رسیده که مردی از لشکر شام به خانة زنی مسلمان و زنی غیرمسلمان که در پناه حکومت اسلام بوده وارد شده، و خلخال و دستبند و گردن‌بند و گوشواره‌های آنها را به غارت برده، درحالی‌که هیچ وسیله‌ای برای دفاع، جز گریه و التماس کردن، نداشته‌اند. لشکریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون اینکه حتّی یک نفر آنان، زخمی بردارد، و یا قطرة خونی از او ریخته شود. اگر برای این حادثة تلخ، مسلمانی از روی تأسف بمیرد، ملامت نخواهد شد...»(3)

مدیرمسئول 

پی نوشتها:
1- آیینه یزد، شماره 464
2- خبرگزاری تسنیم، 7/10/95
3- «نهج‌البلاغه»، ترجمه محمد دشتی(ره)، صفحه 51، خطبه 27